عنوان کامل پایان نامه کارشناسی ارشد : بینامتنیت قرآن و دفتر اول، دوم و سوم مثنوی از دیدگاه ژرار ژنت
تکه ای از متن پایان نامه :
در بیت بیت مثنوی واژه‌‌ی «قرآن» را می‌توان پیدا نمود:
مولوی خود در مثنوی قرآن را توضیح حال انبیای الهی می‌داند که به وسیله‌ی آن می‌توان از بند نفسانیات رهایی پیدا نمود.
مــاهـیــان بـحــر پــاک کـبــریــا
هـســت قـرآن حـال‌هـای انـبـیـا
انبــیــا و اولـیـا را دیـده بـگــیـر
ور بـخـوانـی و نــه‌ای قـرآن پذیــر
مـرغ جانت تنـگ آیـد در قـفــس
ور پذیرایی چو بـرخــوانــی قصص
(1/1542-1544)
پس شگفت انگیز نیست که این کتاب مقدس الهی که «هدیً للمتقین» می باشد به عنوان یک بینامتن در این اثر لحاظ شده باشد و بدون درک آن، شناخت این ابیات نیز میسّر نباشد.
مولانا معتقد می باشد که کوران و بی بصیرتان فقط به الفاظ و ظاهر قرآن نگاه می‌کنند و از اصل و معنا آن بی بهره‌اند امّا اصل و ذات قرآن معناست؛ نه صورت که عارضی ظاهری می باشد:
خـر نـبـیـنـنـد و به پـالان بـرزنـنـد
حـرف قــرآن را ضـریــران مـعـدنـد
چند پالان دوزی ای پالان پــرســت
زیرا تو بیـنـایی پی خر رو که جست
کـم نگردد نـان چـو بـاشد جان تو را
خر چو هسـت آیـد یقین پالان تو را
(2/725-723)
مولانا حکمت گمشده‌ای که در حدیث معروف «الحکمه ضاله المؤمن»(نهج البلاغه، حکمت، 80) از آن به گمشده‌ی مؤمن یاد می‌گردد، حکمت قرآنی می‌داند:
