۱
شکل ‏۳‑۲۰: شکل توابع عضویت تعریف شده برای میزان عدم تمرکز حواس (Distraction)
در این سیستم خبره فازی از روش استنتاج ممدانی^[۱۳۶] [۶۸] استفاده شده است. در روش استنتاج ممدانی که به روش کمینه‏گیری نیز معروف است، از عملگر محاسبه مقدار کمینه^[۱۳۷] برای استنتاج استفاده می‏گردد. روش دیگر استنتاج، استنتاج لارسن^[۱۳۸] می‏باشد که به جای عملگر محاسبه مقدار کمینه، از عملگر ضرب استفاده می‏کند. به دلیل سادگی روش استنتاج ممدانی نسبت به استنتاج لارسن، از این روش برای سیستم‏های خبره فازی بیشتر استفاده می‏شود.
سیستم خبره‏ای که برای کاربرد کنونی استفاده می‏شود، یک سیستم چندورودی/چندخروجی^[۱۳۹] (MIMO) است. با فرض مستقل بودن هر یک از خروجی‏ها، سیستم را می‏توان به تعدادی سیستم چندورودی/یک‏خروجی^[۱۴۰] (MISO) تقسیم کرد. تعداد سیستم‏های MISO برابر تعداد خروجی‏های سیستم MIMO است. در این حالت از پیچیدگی سیستم کاسته خواهد شد.
در این سیستم خبره نیز دو خروجی وجود دارد: میزان خستگی و میزان عدم تمرکز حواس. فرض مستقل بودن این دو خروجی فرض نادرستی نیست. بنابراین برای طراحی پایگاه قوانین فازی از دو دسته قانون استفاده خواهد شد: قوانین تشخیص خستگی و قوانین تشخیص عدم تمرکز حواس. برای هر قانون ضریبی نیز تعیین می‏گردد که این ضریب میزان تاثیر قانون در عملیات استنتاج را تعیین خواهد کرد. نحوه تعیین قوانین و تعریف توابع عضویت بر اساس روش آزمون و خطا انجام گرفته است.
قوانین تشخیص خستگی بر اساس درصد بسته بودن چشم (PERCLOS) و تغییر فاصله بین پلک‏ها نسبت به حالت طبیعی (ELDC) طراحی گردیده است. درصد بسته بودن چشم و تغییر فاصله بین پلک‏ها نسبت به حالت طبیعی به یکدیگر وابسته هستند، بنابراین قسمت شرط قوانین تشخیص خستگی دو بخشی است. یک بخش مربوط به وضعیت PERCLOS و بخش دیگر مربوط به وضعیت ELDC. جدول ‏۳‑۱ قوانین تشخیص خستگی راننده را نشان می‏دهد.
جدول ‏۳‑۱: قوانین فازی تشخیص خستگی