به اعتقاد مک کانل (۱۹۷۴)، جاذبه گردشگری عبارت است از: ((یک رابطه تجربی بین گردشگری یا جهانگردی، محل بازدید و جزوه راهنما که اطلاعاتی مختصر در مورد آن محل ارائه می‌کند)). ترکیب این سه عنصر با یکدیگر جاذبه گردشگری را شکل می‌دهد.(icep)
تا کنون طبقه‌بندی‌های مختلفی از جاذبه‌های گردشگری ارائه شده است که به چند مورد آن اشاره می‌شود:
الف) جاذبه‌های مهیا (آب و هوای مطلوب، مناظر دیدنی) و جاذبه‌های غیرمهیا (موزه‌ها، آثار باستانی و تاریخی)
ب) جاذبه‌های طبیعی (مناظر طبیعی، آب و هوا) و جاذبه‌های فرهنگی (آداب، رسوم، موزه‌ها)
ج) جاذبه‌های طبیعی (مناظر طبیعی، آب و هوا) وجاذبه‌های دست ساخت بشر (معماری، مراکز فرهنگی)
نویسنده دیگری، جاذبه‌های گردشگری را براساس نوع مالکیت به سه دسته تقسیم می‌کند:
دولتی (پارکهای ملی، محیطهای وحش حفاظت شده، باغ‌وحش حفاظت شده، باغ‌وحشها، ورزشگاههای دولتی و…)
سازمان‌های غیرانتفاعی (اماکن تاریخی، جشنواره‌ها، معماریهای تاریخی، سالنهای تئاتر، موزه‌ها و…)
بخش خصوصی (مراکز فروش و فروشگاهها، زمینهای ورزشی خصوصی، سالنهای نمایش شخصی و…)
همچنین به اعتقاد وی منشاء جذب جاذبه‌های گردشگری عبارت است از:
جاذبه‌هایی که منشا فرهنگی دارند (اماکن تاریخی، موزه‌ها،‌ جشنواره‌ها، مراکز پزشکی، سالنهای نمایش و…)
جاذبه‌هایی که منشا طبیعی دارند (ساحل رودخانه و دریا، پارکها، زمینهای اسکی و گلف و…)
بنابراین با توجه به انواع طبقه‌بندی‌های ارائه شده، می‌توان به طور کلی جاذبه‌های گردشگری را در دو گروه جاذبه‌های طبیعی و جاذبه‌های فرهنگی مطالعه کرد. (رنجبریان،۱۳۸۴، ۶۴)
جدول ۲-۲ اثرات مثبت و منفی صنعت گردشگری